Πρωτοχριστιανική Εκκλησία ή Περίοδος ονομάζεται η χρονική περίοδος μεταξύ του θανάτου του Ιησού Χριστού γύρω στο 30 μ.Χ και της Πρώτης Συνόδου της Νικαίας το 325 μ.Χ. Η πρώτη περίοδος κατά τη διάρκεια της ζωής των Αποστόλων –λέγεται και αποστολική περίοδος- περιλαμβάνει τους πρώτους Ιουδαίους που προσηλυτίστηκαν από τους Αποστόλους και κυρίως από τον Παύλο που επιτέλεσε τεράστιο έργο στη διάδοση του χριστιανισμού. Με το πέρασμα των χρόνων ο χριστιανισμός απομακρύνθηκε από τον ιουδαϊσμό και με τον προσηλυτισμό των εθνικών σε αυτόν. Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού βρίσκουμε τους αποστόλους να έχουν διαδώσει το χριστιανισμό από την Ιερουσαλήμ ως την Αντιόχεια, την Αλεξάνδρεια, την κυρίως Ελλάδα, την Κύπρο, την Κρήτη και τη Ρώμη. Οι πληροφορίες για τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες μας έρχονται από τις Πράξεις των Αποστόλων κυρίως για τη πρώτη χριστιανική κοινότητα, αυτή των Ιεροσολύμων. Αν και ο όρος χριστιανός ακούστηκε αρκετά αργότερα στην Αντιόχεια, ωστόσο ταιριάζει και στην κοινότητα των Ιεροσολύμων. (Βικιπαίδεια)