Ιδεαλισμός (λέγεται επίσης και "πνευματική θεώρηση") στην χριστιανική εσχατολογία είναι μια ερμηνεία του βιβλίου Αποκάλυψη Ιωάννου, που θεωρεί όλες τις εικόνες αυτού του βιβλίου ως μη-κυριολεκτικά σύμβολα τα οποία εκπληρώνονται αιώνια και κυκλικά με ένα πνευματικό νόημα, όταν η Βασιλείας του Θεού και ο διάβολος διαμέσου του χρόνου από την πρώτη έλευση μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού.

Ως τέτοιος, ο ιδεαλισμός στη χριστιανική εσχατολογία διαφέρει από τον Πρετερισμό, τον Μελλοντισμό και τον Ιστορικισμό στο ότι δεν βλέπει καμιά από τις προφητείες ως εκπληρωμένη με κυριολεκτικό, φυσικό, επίγειο νόημα ούτε στο παρελθόν, ούτε στο παρόν, ούτε στο μέλλον. (Βικιπαίδεια)

Ο ιδεαλισμός (idealism) και παλαιότερα ιδεοκρατία είναι φιλοσοφική θεωρία που στο βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας, δηλαδή τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και εξωτερικού κόσμου, ή συνείδησης και ύλης, παίρνει θέση υπέρ της πρωταρχικότητας του πνεύματος, της συνείδησης. Οι ιδεαλιστές φιλόσοφοι υποστήριζαν ότι μόνο η συνείδησή μας έχει πραγματική υπόσταση και ότι ο υλικός κόσμος είναι μόνο προϊόν των αισθήσεων, των παραστάσεων μας και των αντιλήψεών μας.

Ο Ιδεαλισμός είναι στενά συνδεδεμένος με τη θρησκεία, αφού είτε άμεσα είτε έμμεσα όλες οι ιδεαλιστικές φιλοσοφίες καταλήγουν στην ύπαρξη κάποιας ανώτερης δύναμης ανεξάρτητης από τον άνθρωπο. Ο ιδεαλισμός έχει εκφάνσεις στην κοινωνική ζωή και στην ίδια την διαδικασία της γνώσης. Η πορεία της γνώσης η γενίκευση των φαινομένων βοηθάει πολλές φορές στην διάσπαση της συνείδησης από την πραγματικότητα, στο μετασχηματισμό των γενικών εννοιών σε έννοιες απόλυτες αποσπασμένες από την ύλη. (Βικιπαίδεια)