Ο αντικειμενικός ιδεαλισμός είναι ένας από τους βασικούς κλάδους του ιδεαλισμού. Υποστηρίζει πως υπάρχει μια ιδέα μυστική, ανεξάρτητη από τον άνθρωπο και τη συνείδηση του, που στην εξέλιξή της δημιουργεί τον υλικό κόσμο. Ο αντικειμενικός ιδεαλισμός διαχωρίζεται από τον υποκειμενικό ιδεαλισμό του Τζορτζ Μπέρκλεϊ και εγκαταλείπει το πράγμα καθ'εαυτό (Ding an sich) του υπερβατολογικού ιδεαλισμού του Καντ, το οποίο δεν μπορεί ποτέ να γνωσθεί. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, επιστημολογικά, ο αντικειμενικός ιδεαλισμός βρίσκεται στον γνωσιολογικό αντίποδα του καντιανισμού, εφόσον, ultima facie, το έσχατο φιλοσοφικό του θεμέλιο, η Ιδέα, δύναται να γνωσθεί μέσω των εκφάνσεών της, ενώ το πράγμα καθ' εαυτό παραμένει πάντοτε μία κενή αφαίρεση που οδηγεί αναπόδραστα στον αγνωστικισμό.

Ο αντικειμενικός ιδεαλισμός δέχεται τον ρεαλισμό της κοινής λογικής (ότι δηλαδή τα υλικά αντικείμενα υπάρχουν ανεξάρτητα από την ανθρώπινη αντίληψη) αλλά απορρίπτει το Νατουραλισμό (σύμφωνα με τον οποίο το μυαλό και οι πνευματικές αξίες προέρχονται από τα υλικά πράγματα), σε αντίθεση με τον υποκειμενικό ιδεαλισμό ο οποίος αρνείται ότι τα υλικά αντικείμενα υπάρχουν ανεξάρτητα από την ανθρώπινη αντίληψη και έτσι αντιτίθεται ενάντια στο ρεαλισμό και το νατουραλισμό. (Βικιπαίδεια)