Με τον φιλοσοφικό και θρησκειολογικό όρο προσωποκρατία, αναφερόμαστε στην οντολογική πρόταση που δίνει προτεραιότητα στην έννοια του προσώπου έναντι της ουσίας.
Η προσωποκρατία σημαίνει υπερίσχυση του προσώπου:

1. στην θεϊκή οντολογία (ορισμός του όντος Θεός): Τί υπερέχει στον θεό; Το πρόσωπο ή η ουσία.
2. στην κοσμολογική οντολογία (ορισμός του αντικειμένου Σύμπαν υπό το πρίσμα της θρησκείας): Τί υπερέχει στο Σύμπαν; Τα πρόσωπα και οι προθέσεις τους ή η φυσική;

Ο όρος πρόσωπο παραπέμπει σε ένα περιεχόμενο που είναι το ακριβώς και εντελώς αντίθετο της λέξης ουσία ή φύση. Πρόσωπο είναι το επιμέρους, το συγκεκριμένο και μερικό ον, που σχετίζεται, επικοινωνεί, συμμετέχει και ενώνεται. Το πρόσωπο δεν υπάρχει απλώς, αλλά συνυπάρχει, δεν επιβιώνει ατομικά, αλλά συμβιώνει κοινωνικά.
Κοινωνιολογικά, η προσωποκρατία συνεπάγεται την πρόκριση της προσωπικότητας (ατομικότητας), της ετερότητας, της ιδιαιτερότητας και της διαφορετικότητας έναντι της ομοιομορφίας, της μαζικότητας, της αυταρχικότητας, της μονολιθικότητας και του συγκεντρωτισμού. (Βικιπαίδεια)