Με τον όρο παπισμός (στα αγγλικά papacy) περιγράφεται το σύστημα κεντρικής διακυβέρνησης στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία βρίσκεται κάτω από την εξουσία του πάπα, επισκόπου της Ρώμης και ειδικότερα επί δοξασιών της κοσμικής εξουσίας αυτού. Το αξίωμα του πάπα περιγράφεται με τον όρο παποσύνη.

Σύμφωνα με το παπικό σύστημα, ο πάπας ασκεί δικαστική, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία επί της εκκλησίας ως άμεσος διάδοxος του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος θεωρείται ότι υπήρξε η κεφαλή των αποστόλων και ο πρώτος επίσκοπος της Ρώμης.

Η σκοτεινή περίοδος που διάνυσε ο παπισμός κατά τον 10ο αιώνα φαίνεται ότι έπαιξε βασικό ρόλο στην προετοιμασία του εδάφους για το σχίσμα ανάμεσα στον Δυτικό Καθολικισμό και στον Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό.

Ο όρος παπικισμός (στα αγγλικά papalism) έχει αρνητική υφή και χρησιμοποιείται για να υπογραμμίσει την εκκλησιαστική εξουσία που δίνει υπερβολική έμφαση στο παπικό πρωτείο σε σχέση με το αξίωμα των επισκόπων ή του συνοδικού συστήματος. (Βικιπαίδεια)