Η Αντιμεταρρύθμιση (Λατινικά: Contrareformatio), που ονομάζεται επίσης Καθολική Μεταρρύθμιση (Λατινικά: Reformatio Catholica) ή Καθολική Αναγέννηση, ήταν η περίοδος της Καθολικής αναζωπύρωσης που ξεκίνησε ως απάντηση στην Προτεσταντική Μεταρρύθμιση της εποχής. Ξεκίνησε με τη Σύνοδο του Τρέντο (1545–1563) και τελείωσε σε μεγάλο βαθμό με την ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών θρησκευτικών πολέμων το 1648. Ξεκινώντας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης η Αντιμεταρρύθμιση ήταν μια ολοκληρωμένη προσπάθεια αποτελούμενη από απολογητικά και μαχητικά έγγραφα και την εκκλησιαστική διαμόρφωση όπως καθορίστηκε από τη Σύνοδο του Τρέντο. Η τελευταία περιλάμβανε τις προσπάθειες των Αυτοκρατορικών Διαιτών της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δίκες αιρετικών και την Ιερά Εξέταση, προσπάθειες κατά της διαφθοράς, πνευματικά κινήματα και την ίδρυση νέων θρησκευτικών ταγμάτων. Οι πολιτικές αυτές είχαν μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ιστορία, με τις εξορίες των Προτεσταντών να συνεχίζονται μέχρι το Διάταγμα Ανεκτικότητας του 1781, αν και μικρότερης κλίμακας απελάσεις συνεχίστηκαν και τον 19ο αιώνα. (Βικιπαίδεια)