Ο Πραγματισμός είναι η φιλοσοφική θεωρία κατά την οποία αληθές είναι μόνο ό,τι πρακτικά ωφελεί στη ζωή. Σύμφωνα με τον πραγματισμό η πράξη έχει προτεραιότητα έναντι της θεωρίας καθώς και η εμπειρία έναντι των αμετάβλητων αρχών. Οι ιδέες, σύμφωνα με τη φιλοσοφία του πραγματισμού, δανείζονται τα νοήματά τους από τις συνέπειές τους και την αλήθειά τους που προκύπτει από την επαλήθευσή τους. (Βικιλεξικό)
Ο Πραγματισμός είναι ένα φιλοσοφικό ρεύμα που ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες γύρω στο 1870. Οι ρίζες του τοποθετούνται συχνά στους φιλοσόφους Ουίλιαμ Τζέιμς, Τζον Ντιούι και Τσαρλς Σάντερς Πιρς. Ο Πιρς αργότερα τον περιέγραψε στο πραγματιστικό αριστούργημά του: "Σκεφτείτε τα πρακτικά αποτελέσματα των αντικειμένων της επιλογής σας. Έπειτα, η αντίληψή σας για αυτά τα αποτελέσματα είναι το σύνολο της αντίληψής σας για το αντικείμενο".
Ο πραγματισμός θεωρεί την σκέψη ως ένα εργαλείο για πρόβλεψη, για λύση του προβλήματος και για δράση και αρνείται την ιδέα ότι η λειτουργία της σκέψης είναι να περιγράψει, να εκπροσωπήσει ή να καθρεφτίσει την πραγματικότητα. Οι πραγματιστές υποστηρίζουν ότι τα περισσότερα φιλοσοφικά θέματα - όπως η φύση της γνώσης, η γλώσσα, η ερμηνεία, η πεποίθηση και η επιστήμη - φανερώνονται καλύτερα μέσα στα πλαίσια των πρακτικών χρήσεών τους. Η φιλοσοφία του πραγματισμού "δίνει έμφαση στην πρακτική εφαρμογή των ιδεών, ενεργώντας σε αυτές προκειμένου να τις ελέγξει πάνω στις ανθρώπινες εμπειρίες". Ο πραγματισμός εστιάζει σε ένα "σύμπαν που αλλάζει παρά σε ένα σύμπαν που δεν αλλάζει όπως οι είχαν υποστηρίξει ο ιδεαλισμός και ο ρεαλισμός". (Βικιπαίδεια)